تکرار تا مرگ

بقیش تکرار مکررات و تحمله.هر چقدر در برابر تکرار مقاوم باشی و تحملت بالا باشع بیشتر لذت میبری

و بر عکس هر چقدر تکرار اذیتت کنه و کم تحمل باشی بیشتر رنج میبری.

زندگی تا یه سنی زیباست.

تا سنی که به هیچی نرسیدی و کلی رویا و هدف داشته باشی میتونی با خیاله رویاهات از زندگی لذت ببری

تا برسی بهشون  دقیقا درد از جایی شروع میشه که به همه چیز رسیدی.وقتی به همه چیز میرسی

دیگه هدفی باقی نمیمونه.

امروز دیروز و فردا همه مثله همن ،هم رنگن ، هم شکلن حتی هم بو هم هستن.هیچ فرقی ندارن

تکرار

تکرار

تکرار

تکرار تا مرگ.

دلم میخواد بنویسم ولی اولا دیگه با وجود شبکه های اجتماعی دیگه کسی اینجا رو نمیخونه.ثانیا تنبلیم

میاد

پ.ن:تو این دنیای پر تکرار امروز قمیشی آلبوم داده.یه مدتی میشه باهاش زندگی کرد و از تکرار فرار کرد

ولی تا کی؟تا کجا؟