واقعیت

باید واقعیت رو قبول کرد

باید واقعیت رو پذیرفت

باید باهاش روبرو شد

من مدتهاست که دیگه با خودم تعارف ندارم.

قبول کردم هم خودم رو هم واقعیت رو.....

و امروز در این نقطه در این لحظه در حال قدم زدن،

پذیرفتم که در هر شرایط دیگه ای بودم هر جای دیگه

بودم هر وضعی داشتم باز هم همین بودم.

+همین یعنی چی؟؟

یعنی از یه جایی دیگه به بعد از زندگی لذتی نمیبرم

یعنی در شرایط عادی یهو دلم اندازه ی تمام کائنات

میگیره.....یعنی همین یعنی دیوانگی....

من پذیرفتم....امروز با تمام وجودم پذیرفتم که من

همینم و تا وقتی زنده هستم همینم...شاید یه سری

مسایل دنیوی و مادی تا مدتی مشغولم کنه و تا مدتی

سرم رو گرم کنه ولی در نهایت یه جایی یهو یه سیلی

میخورم و میرم تو خودم.....

بزرگترین مشکل من اینه که نمیتونم کسی رو از خودم

بیشتر دوست داشته باشم تا اون دوست داشتن و عشق

بتونه منو آروم کنه.....